Het proces vooraf aan de architectuur maakt de schoonheid van architectuur.
We dichten vaak menselijke eigenschappen aan architectuur toe als het ‘mooi’ is. Dat geeft aan dat we er met een menselijke blik naar kijken. Ik vind dat architectuur karakter moet hebben. Dat betekent dat het wat moet uitstralen. Architectuur is emotie. Architectuur moet je raken. Voor mij raakt zowel de architectuur – de fysieke verschijning alsmede de filosofische gedachte daarachter – van de hand van mijn collega’s Bjarke Ingels en Shigeru Ban als Santiago Calatrava en Herman Hertzberger. Zij ontwerpen namelijk met een afgewogen of met zorg overwogen verhaal.
Gebouwen zijn vaak aanwezig in de ruimte. Je wilt er niet aan voorbij lopen alsof het een obstakel is. Wat ik persoonlijk een mooie exercitie vind, is het vinden van de genius loci: wat maakt de plek waar het gebouw staat zo eigen en wat is juist voor die plek nou zo bijzonder? Architectuur kan juist ‘sterk’ of ‘elegant’ zijn als het dáár op inspeelt. Om te geraken bij de architectuur die past in zijn omgeving en om de algehele ontwerpvisie te kunnen vertalen gebruik ik graag de schetsrol met een fineliner en ‘computational design’ als ontwerpmiddel.
Ik vind het van wezenlijk belang dat we voornamelijk in gezamenlijkheid de wereld beter en mooier zouden moeten maken. Zo ook in de wereld van de architectuur. Dat doe ik met noeste inspanning en veel plezier met mijn directe collega’s van 19 het atelier. Dit alles om te komen tot architectuur met karakter, emotie en passend in of bij de locatie: dát is voor mij de schoonheid van architectuur.